Τα όσα συνέβησαν στα Ίμια τον Ιανουάριο του 1996, έχουν μείνει σαν μία κηλίδα στην ιστορία του τόπου μας. Είχαμε εισβολή επί ελληνικού εδάφους, ήταν η πρώτη φορά που κατεβάσαμε οι ίδιοι τις σημαίες μας, γιατί η τότε πολιτική ηγεσία δεν είχε το ηθικό ανάστημα να υπερασπιστεί την τιμή και την αξιοπρέπεια αυτού του τόπου. Τα γεγονότα γνωστά, η υπενθύμιση τους όμως μας γεμίζει ακόμα και σήμερα πόνο και οργή. Πόνο για τους τρεις αδικοχαμένους αξιωματικούς των ελικοπτέρων του Πολεμικού μας Ναυτικού. Πόνο για την αξιοπρέπεια του Έθνους μας, που χάθηκε μέσα σε μερικές ώρες, με έναν λαό και στρατό με σκυμμένο το κεφάλι στις απειλές των τούρκων. Οργή για την πολιτική ηγεσία της μειοδοσίας, της υποτέλειας και του συμβιβασμού. Οργή για το ότι δεν πολεμήσαμε, οργή για το ότι δεν κάναμε τίποτα, οργή για το ευχαριστώ στους αμερικανούς. Οργή για το ότι δεν υπερασπιστήκαμε τη σημαία μας, οργή για όλα όσα έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές εκείνες.
Το Σχέδιο Συντάγματος του Ρήγα Βελεστινλή (1797)
-
Το έργο του Ρήγα Βελεστινλή είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με το πολιτικό
και πνευματικό περιβάλλον των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών, έναν γεωγραφικό χώρο
στον ο...
Πριν από 12 δευτερόλεπτα